เป็ดความตาย และ ดอกทิวลิป

เรื่อง / ภาพ : โวล์ฟ แอร์ลบรูค / แปล : วัชรวิชญ์ สำนักพิมพ์ Stranger’s Book

นิทานเรื่องเป็ดความตาย และ ดอกทิวลิป เล่าเรื่องราวของเป็ดตัวหนึ่ง ที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบ วันหนึ่งเป็ดสังเกตเห็นว่ามีเงาดำๆ เดินตามมันอยู่ตลอดเวลา เมื่อมันถามเงาดำๆ นั้นว่าคือใคร เงาดำๆ ก็ตอบว่า “ฉันคือความตาย”

เป็ดตกใจมาก แต่ความตายก็บอกกับมันว่า “ฉันไม่ได้มาเพื่อทำร้ายเธอ ฉันแค่มาเป็นเพื่อนเธอ”

เป็ดและความตายจึงกลายเป็นเพื่อนกัน พวกเขาทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกัน ทั้งดำน้ำเล่น นอนเล่นบนกิ่งไม้ พูดคุยถึงเรื่องต่างๆ ในโลกใบนี้

วันหนึ่งเป็ดเริ่มแก่ลงและอ่อนแอ และไปเล่นกับความตายด้วยกันน้อยลง ส่วนใหญ่จะนั่งอยู่ที่โพงหญ้า และคุยกันน้อยมาก จนเป็ดพูกกับความตายว่า “ฉันหนาว ช่วยทำให้ฉันอุ่นหน่อยได้ไหม” 

วัดถัดมาเป็ดก็นอนแน่นิ่งไม่หายใจอีกต่อไป เป็ดจากไปอย่างสงบ ตวามตายจึงนำเปิดไปลอยในแม่น้ำใหญ่พร้อมวางดอกดอกทิวลิปไว้บนบนตัวของเป็ด และผลักเป็ดเบาๆให้ลอยไปตามน้ำ ความตายรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจได้ว่าชีวิตคนเราก็เป็นเช่นนี้

นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานที่เรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง พูดถึงความตายที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกคน นิทานเรื่องนี้ช่วยให้เด็กๆ เข้าใจความตายได้มากขึ้น ว่าความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว แต่เป็นสิ่งที่ธรรมชาติของชีวิต

นอกจากนี้ นิทานเรื่องนี้ยังสื่อให้เห็นถึงมิตรภาพของเป็ดและความตาย มิตรภาพที่เกิดจากความเข้าใจและยอมรับซึ่งกันและกัน มิตรภาพแบบนี้เป็นสิ่งที่มีค่าและหาได้ยาก