นกเอี้ยง เลี้ยงควาย

น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า สุภาษิตคำพังเพย ที่นิยามความหมายของนิทานเรื่อง “นกเอี้ยง เลี้ยงควาย”

นิทานผลงานของผู้เขียน คุณ ส. พุ่มสุวรรณ / ผู้วาดภาพ คุณชาญศิลป์ กิตติโชติพาณิชย์ / สำนักพิมพ์ นานมีบุ๊คส์

เรื่องราวชีวิตของเจ้าควาย ที่กำลังเผชิญหน้ากับเหล่าแมลงมากมาย…พวกแมลงพากันบินวนเวียน กัด ต่อย ดูดเลือดเจ้าควายตลอดเวลา… ก่อให้เกิดความรำคาญเป็นอย่างมาก… เจ้าควายพยายามหาทางขับไล่แมลงหลากหลายวิธี ทั้งหาคนมาช่วย หรือแม้กระทั่งพยายามที่จะใช้อวัยวะของตนเองสะบัด ขยับ ปัด ให้แมลงไกลห่าง แต่ก็ไม่ได้ผล…

จนวันหนึ่ง เจ้าควายได้พบกับนกเอี้ยง… มันจึงขอร้องให้นกเอี้ยงช่วยกินแมลงทั้งหลายให้ที… นกเอี้ยงสุดแสนดีใจในขอเสนอนั้น… ขอเพียงอย่างเดียว คือให้ทั้งตัวมัน และตัวเจ้าควายอยู่ด้วยกันอย่างสันติ อย่ามุ่งร้ายทำลายกันก็เพียงพอ…

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา นกเอี้ยงก็อาศัยอยู่บนหลังควาย คอยจิก กิน เหล่าแมลง… ตัวนกเอี้ยงอิ่มท้อง… ตัวเจ้าควายอิ่มใจ… ความสุขก็บังเกิดแก่สัตว์ทั้งสอง นับแต่นั้นมา…

การพึ่งพาอาศัยกันและกัน มีน้ำใจไมตรีต่อกัน เกื้อกูลเอื้อหนุนกัน ย่อมนำพาสิ่งที่ดีมาให้กันเสมอ…

ทั้งหมดทั้งมวล ขอให้เลือกพึ่งพา เลือกเกื้อกูล เลือกมีน้ำใจในสิ่งที่ถูกต้อง ทั้งทางศีลธรรม และจรรยาบรรณ…  ได้โปรด อย่าได้ใช้คำเหล่านี้ เป็นข้ออ้างให้เกิดประโยชน์แก่พวกพ้องตน จนทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน… มิเช่นนั้น ก็คงไม่ต่างอะไรกับการ ทำบาป แต่เอาคำพูดดีๆ มาปกปิดความผิด บิดเบือนความจริง เพียงเท่านั้นเอง…

#รักลูกสอนลูกให้เป็นคนดีกันนะคะ

---